Door de overvallen in en rond Amsterdam staan telefoonwinkels opeens weer vol in de schijnwerpers. De reden is ronduit negatief, dat mag duidelijk zijn. Tegelijk wordt zo extra duidelijk dat de gouden jaren voor dit soort winkels achter ons liggen.
Goede boterham
Aan het begin van deze eeuw was er een goede boterham te verdienen voor ondernemers die telefoons en abonnementen verkochten. In die tijd was er naast vraag naar mobieltjes ook nog steeds een vervangingsvraag voor vast toestellen.
In combinatie met de toen nog hogere tarieven en marges, plus lastige contracten, was het een uitgemaakte zaak dat ook de telecomaanbieders zelf in deze markt actief waren. Het aantal Primafoons deed weinig onder van dat van de Blokker. Elk groter winkelcentrum moest er een hebben. In de directe omgeving verschenen de verkooppunten van de nieuwe toetreders op de mobiele markt. Los van die twee werden telefoons ook verkocht bij ketens als de al eerder genoemde Blokker, V&D, de Kijkshop en zelfs de Halfords.
Van die vier ketens is er nog maar een in herkenbare vorm over. Telefoons of simkaarten zullen daar niet veel meer worden verkocht. De vraag naar vaste toestellen is helemaal na 2010 in hoog tempo afgenomen, omdat het aantal vaste lijnen dat ook is. Mobile only huishoudens zijn geen uitzondering meer. Ondernemers hebben ook doorgekregen dat met een goed mobiel abonnement al veel kan worden gedaan. Zij kiezen daarom ook steeds minder vaak voor de combinatie van breedband met een vast nummer.
Vaste toestellen voor VOIP is waarschijnlijk nergens meer de kurk waarop een IT reseller kan drijven. Dat komt vooral omdat er geen (of: amper) meer nieuwe nummers voor het vaste net bijkomen. Wat verder een rol speelt is dat de levensduur van de toestellen een hoge omloopsnelheid in de weg staat.
Mobiele telefoons
En dat laatste begint nu ook een zichtbare rol te spelen bij mobiele telefoons. De omzet van de winkels waar mobieltjes de hoofdbusiness vormen staat onder druk. De consument doet steeds langer met een toestel. Fabrikanten en telco’s willen graag doen geloven dat de langzame invoering van 5G hier een grote rol speelt. De klant blijft wat langer zijn 4G toestel trouw omdat met de overstap naar 5G ook een nieuw toestel nodig is.
De gemiddelde levensduur van een mobieltje is daarom toegenomen van 22 naar 30 maanden zegt de aanbodzijde (bron). Dat andere argumenten een rol spelen mag bekend zijn. Onder de streep heeft het verlengen van die levensduur echter een heel erg zichtbaar effect: de omzet van de gewone fysieke telefoonwinkels staat nog meer onder druk. De markt is verzadigd en neemt parallel daaraan ook nog eens een afwachtende houding aan.
Waar dat toe leidt blijft uit de cijfers die genoemd zijn in de marge van de overvallen op de winkels. Sinds 2017 is per jaar het aantal telefoonwinkels met bijna 100 afgenomen. Dat is voor iedereen zichtbaar. Ketens zijn uit het straatbeeld verdwenen. De ketens die er nog wel zijn waren – ook voor de pandemie- zeker niet altijd echt druk. Onafhankelijke winkels proberen deels met een verbreding van het aanbod nieuwe business aan te boren.
Veel minder opvallend is dat dit zelfde zich eveneens online afspeelt. Het aantal webshops gericht op de Nederlandse markt met smartphones krimpt. Een paar grote webshops lijkt hier steeds mee de dienst uit te maken, maar dat beeld is vertekend door de hoeveelheid reclame die ze maken. Wat die grote webshops wel heel goed laten zien dat de breedte van het aanbod het verschil maakt. Telefoonwinkels die alleen toestellen, wat simkaarten en accessoires verkopen vertegenwoordigen zowel fysiek als online een krimpend aanbod.
