In een behoorlijk lang artikel heeft Christine KnackfuàŸ-Nikolic, CTO van T-Systems, uiteengezet hoe dit deel van die Duitse telco wil komen tot een supercloud die 10.000 (!) datacenters in Europa omvat. Bij dat aantal past “super”, maar kan dat wel en wat is het plan precies?
In de redactiepostbussen van ITchannelPRO en Datacenterworks belanden regelmatig mails over innovatie en samenwerking rond de cloud en de achterliggende datacenters. Het bericht van T-Systems is daarom op zich niet zo bijzonder. De schaal waarover men spreekt is dat wel.
Waarom?
Voor daar dieper op in te gaan is er de vraag waarom? Waarom komt men hier nu mee? Die vraag wordt direct aan het begin van het artikel beantwoord.
“Europa bevindt zich in een clouddilemma: ons continent heeft weinig controle over clouddatacenters en loopt het risico achterop te raken bij de ontwikkeling van kunstmatige intelligentie (AI). Om concurrerend te blijven, heeft Europa dringend behoefte aan een soevereine, transnationale infrastructuur die rekenkracht efficiënt bundelt en voldoet aan de real-time vereisten van de industrie.”
Drie soorten soevereiniteit
Het gaat dus om drie argumenten: eigendom van de datacenters, AI en soevereine infrastructuur. Wie de recente ontwikkelingen in Nederland heeft gevolgd zal nummer een en drie direct herkennen. Die laatste bestaat volgens T-Systems uit weer drie onderdelen: gegevenssoevereiniteit, operationele soevereiniteit en technologische soevereiniteit. Dat is een bekend verhaal en iets waar ook hier al vaker over geschreven is.
Wat is het?
Nu de vraag van het “waarom” is beantwoord volgt de ‘wat” vraag. Wat is het?
We lezen: “Fraunhofer, IONOS, SAP, Schwarz Digits vormen samen met Deutsche Telekom en T-Systems onder leiding van Duitse Academie voor Wetenschap en Techniek (acatech) een taskforce die moet komen tot duurzaam en onafhankelijk aanbod.”
Dat klinkt toch al weer een beetje naar GAIA-X, dat op papier nog bestaat maar verder weinig meer voorstelt. Toch is er wel iets dat anders is dat valt direct op. Naast het aanstippen dat “de grote Amerikaanse cloudproviders (Big Tech) [….] technologische standaarden dicteren” wordt gewezen op “de economische en juridische voorwaarden waaronder Europese klanten opereren.” Locatie van gegevens en de Amerikaanse Cloud Act worden eveneens genoemd. Deze punten worden in tegenstelling tot indertijd bij GAIA-X zonder wollig taalgebruik benoemd. Dat zou wel eens kunnen komen door voortschrijdend inzicht.
Supercloud
Pas dan wordt komt het aantal van 10.000 aan bod en wordt de bredere context van het verhaal duidelijk.
Dat enorme aantal is de optelsom van datacenters en serverruimtes voor Edge computing. Als die nauw met elkaar verbonden zijn dan ontstaat er “een supercloud die de gebundelde kracht van een Europawijd netwerk combineert met de voordelen van hyperscalers. Het moet punten scoren waar hyperscalers zwakheden vertonen: in digitale soevereiniteit. Het doel is om Europese bedrijven te beschermen en te versterken door gevoelige gegevens veilig te bewaren in hun eigen datacenters.”
Achter dit verhaal zitten EU programma’s waar hier al eerder over is geschreven. Er is het overkoepelende EU-initiatief “8ra” en dat maakt weer deel uit van Important Projects of Common European Interest (IPCEI).
Het lange stuk over Supercloud past daarmee in het beeld dat Europa in beweging komt. De communicatie over de plannen illustreert trouwens nog iets anders. Al dan niet echte IT brancheorganisaties staan buiten spel. Schijnbaar ziet men die in Brussel en elders als een vijfde wiel aan de wagen.
