Dit dilemma speelt ook een grote rol bij digitalisering. Duurzame digitalisering houdt rekening met factoren als digitale inclusie, ethiek, veiligheid, economisch rendement en milieuvriendelijkheid. Vooral bij dat laatste speelt een grote tegenstelling. Hoewel digitalisering verduurzaming mogelijk maakt, legt de benodigde hard- en software ook een grote last op het milieu door het intensieve materiaal- en energiegebruik. Dit is vooral zichtbaar bij kunstmatige intelligentie (AI).
AI biedt geweldige mogelijkheden om processen te optimaliseren en systemen duurzamer te maken, wat winst oplevert in efficiëntie en besparingen. Maar AI vergt ook enorme hoeveelheden energie, zowel bij de complexe training van modellen als bij de interferentie, de toepassing ervan in de praktijk. Hoe groter de dataset en hoe complexer de taak, des te hoger het energieverbruik. De snelle toename van datacenters en het gebruik van AI in realtime toepassingen, zoals chatbots en aanbevelingssystemen, waar de AI continu draait, maakt dat deze technologie voortdurend energie slurpt en een substantiële ecologische voetafdruk achterlaat.
Gelukkig zijn er wel degelijk manieren om deze druk te verlagen. Efficiëntere algoritmen en hardware, hernieuwbare energie en cloud-gebaseerde AI kunnen helpen. Maar de vraag blijft: wie draagt de verantwoordelijkheid, en hoe ver reikt die? Hoeveel duurzaamheid kan en moet worden afgedwongen via wet- en regelgeving, wie is aansprakelijk en welke wereldwijde standaarden zijn nodig? En wat betekent dit allemaal voor de winstgevendheid en veiligheid van bedrijven?
Door Communicatie, Bewustwording en Actie (ABC) centraal te stellen, tonen bedrijven hun verantwoordelijkheid en betrokkenheid bij digitale duurzaamheid, terwijl ze actief bijdragen aan een toekomst waarin technologie en duurzaamheid hand in hand gaan.