Doen we bij Snom (mijn werkgever) ook. We zoeken nieuwe markten en vinden die doorgaans ook. Zo hebben we recent een serie toestellen voor hotelkamers gelanceerd en dat blijkt een zeer fijne afzetmarkt te zijn. Ik kijk nog erg uit naar een mogelijke aanvraag op Fiji, waar mijn aanwezigheid dan gewenst is.
Bij ons thuis zoeken we ons ook suf. Het meest gehoorde zinnetje binnen de vier muren bij familie Fuchs begint dan ook steevast met “Waar is/zijn mijn….”, gevolgd door telefoon, sleutel, iPad, gymschoenen of horloge. De laatste had de vrager overigens om haar arm. Ik ben zelf wel eens een kind kwijtgeraakt, op een druk strand vlakbij Venetië. We waren de dreumes letterlijk heel even uit het oog verloren terwijl hij voor ons zat te spelen (en nee, niet door op telefoon te kijken) en opeens was hij weg. Afijn, na een 10 minuten zoeken in alle richtingen en lichte paniek, kwam de schat zich van geen kwaad bewust er weer aangelopen. Hij was even gaan wandelen en had ons niet zien zitten. Niet goed voor je hartslag of het vakantiegevoel, kan ik u verzekeren.
In Australië gaan we verder met zoeken. Net als vele Nederlanders gaan we daar op zoek naar een huis, want dat hebben we nog niet. Een paar weken AirBnB en dan zien we het wel. En de woningmarkt is daar mogelijk nog meer oververhit dan in NL. Nog wel een dingetje dus. Daarnaast start ik ook een zakelijke zoektocht. Naar nieuwe klanten, nieuwe distributeurs en nieuwe partnerships. Dat is, in landen zoals Japan en Zuid Korea nog best wel een uitdaging ook, want even Googlen is toch wat complexer als alfabet er wat anders uitziet.
Mocht ik ergens op “the next big thing” stuitten, of op een huis, laat ik het u weten.