Dat er het afgelopen kwartaal minder smartphones de fabrieken hebben verlaten zal de lezer niet meer verbazen. De signalen voor de krimp zijn er immers al langer en dat geldt ook voor de berichten van de toeleveranciers. Waarom dan toch stilstaan bij deze constatering? Antwoord: omdat er zoveel redenen voor de situatie zijn.
Groeimarkt is makkelijk
Marktanalisten die iets willen roepen over de markt voor mobiele communicatie hebben het jarenlang makkelijk gehad. In een groeimarkt wordt het niet kwalijk genomen als de voorspellingen substantieel afwijken, zolang de opgaande lijn maar wordt vastgehouden.
Afvlakkende markt vraagt kennis
Voorspellingen doen over een afvlakkende markt of een die krimpt is een heel ander verhaal. Er is bijna geen enkel land waar dit al langer speelt. Wat ook een rol speelt is dat de meeste mobiele markt kenners geen ervaring hebben met bijvoorbeeld de markt voor vaste telefonie waar verzadiging en krimp al jaren schering en inslag is.
Dat gebrek aan kennis kan nu op basis van de praktijk in hoog tempo worden ingelopen. De markt voor mobiele communicatie is sinds 2016 serieus gaan afvlakken en wat er sinds 2020 is gebeurd had niemand op zijn bingokaart staan. Daarom kan ook zonder cynisme worden gesteld dat de hele markt, inclusief deze groep van kenners, onaangenaam is verrast. Nog steeds is niet geheel duidelijk wat er allemaal gaande is. Als je de cijfers mag geloven is er ook sprake van een onmogelijkheid. Het aantal smartphones dat de lopende band verlaat is lager dan voorheen, maar wat er vervolgens in alle magazijnen van de wederverkopers beland is nog weer minder.
Markten in verandering
Naarmate de tijd verstrijkt en de kennis toeneemt komen er steeds meer punten naar voren. Daardoor ontstaat het beeld van een markt die op behoorlijk wat vlakken in verandering is. Een aantal punten is heel bekend en de impact daarvan is voorspelbaar. Als X geen 5G chips meer kan krijgen dan valt de mogelijkheid weg dat soort smartphones te produceren. In dat geval heeft het ook geen zin de productie volledig op 4G om te schakelen. Logischer is het minder te produceren. Zie daar een verklaring voor het lagere tempo van de lopende band.
Koopkracht en werkeloosheid
Dat tijdens een pandemie en daaropvolgend in een recessie de consument de aankoop van een nieuw toestel uitstelt, dat snapt iedereen in Nederland ook. Net zo als alleen al daardoor die lopende band vooral langzaam blijft lopen. Maar wat we hier niet meekrijgen is dat er landen zijn waar de recessie vele malen harder toeslaat. Aan de overkant van de Noordzee is de koopkracht van consumenten nog harder gedaald dan hier. Omdat het om een markt gaat die tot vijf keer groter is dan de Nederlandse, zien de makers van smartphones dat echt wel terug in de orderboeken.
Verder van huis, namelijk in het land waar de meeste smartphones worden gemaakt, is de situatie ook wezenlijk slechter dan we ons realiseren. Mede door de lockdowns kruipt de jeugdwerkeloosheid in delen van China nu naar de 20 procent (!). Reken maar dat het aanschaffen van een smartphone daar geen prioriteit heeft.
India
Wat in Nederland eveneens amper de pers haalt is de situatie in India. De regering maakt het daar de Chinese makers zo moeilijk dat de lokale fabrieken bijna tot stilstand komen. Daarbij gaat het om merken en modellen die hier niet voorkomen, daarom kunnen we lastig inschatten wat de exacte gevolgen zijn. De analisten weten ondertussen steeds beter in te schatten wat die strijd betekent voor de snelheid van de lopende band in elke fabriek, de vulgraad van magazijnen en de daadwerkelijk verkochte aantallen.
Selectie
De hierboven genoemde factoren zijn maar een selectie. Wat het hopelijk duidelijk maakt is de krimp van het aantal smartphones dat van de band komt rollen zonder meer verklaarbaar is en dat een spoedig herstel onwaarschijnlijk is. Punt dat daarbij gemaakt moet worden is dat er nog veel meer punten zijn die een rol spelen. Soms zijn dat globale trends, soms hebben ze betrekking op maar een markt.
