KYC bij hosting – dat bestaat dus

KYC staat voor Know Your Customer en wat hosting is zal de lezer wel duidelijk zijn. KYC was voor hosters altijd een brug te ver, maar nu nemen de signalen langzaam meer zeker toe dat die positie in Europa onhoudbaar is geworden.

Het argument van hosters is altijd geweest dat zijn geen bevoegdheid hebben om de identiteit van een klant te controleren en de middelen ontbreken ook. Bij de aankoop van een auto komen verkoper en koper elkaar in de regel tegen, ze schudden de hand, drinken een beker koffie, tekenen en overhandigen documenten. De verkoper weet door het op kenteken zetten en de betaling wie de koper is. Bij het kopen van een keukenblok idem, er moet een afleveradres zijn en grote contante betalingen zijn niet meer gangbaar.

Bij internetdiensten zoals hosting is dat altijd heel anders geweest. Om te beginnen is de omvang en aard van de betaling heel anders. Huurbedragen van een paar honderd euro per maand zijn de regel en de hele procedure van bestellen tot activeren en gebruiken gebeurt online. Zonder overdrijven kan worden gesteld dat een hoster bij 99 van de 100 klanten niet weet wie het is of wat ze doen.

Hoster niet verantwoordelijk

Dat laatste is ook altijd een belangrijk punt geweest. Een hoster is niet verantwoordelijk voor wat zijn klanten online doen. Pas als hij wordt gewezen op strafbare gedragingen is hij verplicht actie te ondernemen. Komt die melding niet dan zal een provider of hoster nooit uit eigen beweging op onderzoek uitgaan.

Bovenstaande is steeds vaker ter discussie gesteld. Hosters (vooral in het VPS segment) maakten het lieden met slechte bedoelingen onbewust of ongewild wel erg makkelijk. Politiediensten en de politiek zijn steeds meer druk gaan uitoefenen. Europese wetgeving is verder aangescherpt.

Van bank naar hoster

In de marge van alle ophef over de bank Bunq is een aantal berichten voorbijgekomen dat daarom interessant is. Ze sluiten aan op wat over de landsgrenzen al eerder was opgemerkt. Aanbieders van hostingdiensten en alles daarom heen werpen steeds vaker en meer drempels op tegen (pseudo-) anonieme klanten. De fase dat een account aanmaken op basis van e-mailadres volstond is voorbij. Het betalen van de dienstverlening is ook aan meer regels onderworpen.

Voor sommige “internetondernemers” is dit KYC beleid zoals de banken voeren (daarom komt het ter sprake bij discussies over Bunq) en dat is schijnbaar verwerpelijk. De providers die bij naam worden genoemd zullen er niet wakker van liggen. Zij weten dat ze minder aantrekkelijk worden voor het type klant dat zorgt dat complete IP reeksen geblacklist worden – en daar blijft het in de regel niet bij. Het verlaagt ook de kans op onaangekondigd bezoek van de politie en negatieve persaandacht.

Dus midden in de komkommertijd is iets zichtbaar waar in iedere geval menig cyberpolitieagent alleen maar blij van wordt: KYC is eindelijk voorwaarde voor hosting.