Of we het nu leuk vinden of niet, de noodzaak werk te maken van digitale soevereiniteit is groter dan ooit. Wie nu nog al zijn data in een Amerikaanse cloud onderbrengt moet rekening houden met meer dan alleen kritische vragen van journalisten en klanten.
Handelsoorlog
Een te grote afhankelijkheid van de Amerikaanse cloud was al langer voer voor discussie, nu komt daar nog een laag overheen. Willen en kunnen we afhankelijk zijn van partijen uit een land waarvan de beoogde president aanstuurt op een handelsoorlog?
Dat is een beladen begrip, maar ook iets dat de meeste jongere lezers niets zegt. De vorige eeuw is die kaart al vaker op tafel gekomen, het heeft altijd geleid tot grote schade en tegenmaatregelen. Dat was nog voor het begrip cloud bestond en internet was amper bekend. Vanuit die oude ervaringen met fysieke goederen inschatten wat een handelsoorlog betekent voor het digitale domein is lastig, maar niet onmogelijk. Kijk maar naar hoe China en Amerika elkaars IT sectoren dwarsbomen.
Als je dat allemaal ziet dan is ook wel duidelijk dat de term digitale soevereiniteit veel omvat. Hte gaat om hardware, software, diensten en infra. Op sommige terreinen daar verbetering boeken is waarschijnlijk veel minder moeilijk dan gedacht.
Risico’s
Sterker nog, veel overheden en ondernemers zijn daar al jaren mee bezig. Want – en dat is de relativerende boodschap – sinds de AVG en sinds Schrems II hoort iedereen te weten dat er risico’s verbonden zijn aan het gebruik van Amerikaanse clouds. Wat nu kan gebeuren onder het vaandel van digitale soevereiniteit is dat die risico’s ook gelinkt gaan worden aan gewone Amerikaanse datacenters.
De reden werk te maken van digitale soevereiniteit is niet zo prettig, maar voor alle regionale en nationale datacenters heeft het positieve gevolgen.