Ik ben niet trots op de naam van mijn vakgebied. Human Resources suggereert dat mensen vooral een bron, een grondstof zijn. Hoe maken we zo optimaal mogelijk gebruik van de grondstof en hoe vervangen we die als de bron is opgedroogd. En dat graag zo goedkoop en efficiënt mogelijk.
Het trieste was echter dat die ‘gezelligheid’ er vervolgens inderdaad vakkundig werd uitgeramd. En laat dat nu juist de toverdrank geweest zijn voor het succes van de organisatie. De stille, niet meetbare, succesfactor die ervoor zorgde dat collega’s net een stapje harder liepen. En toch bij de club bleven, ook al was het gras aan de overkant groener. Wat restte, was een steriele organisatie, bang voor het maken van fouten. Een werkplek waar je door ‘operatie stofwolk’ precies wist wanneer de klok half 6 had geslagen.
Leve de krapte op de arbeidsmarkt. Het dwingt ons om de fijne werkplek in ere te herstellen en onze hersens te pijnigen over innovatieve, baanbrekende ideeën. Om collega’s trots te maken op hun bedrijf in de wetenschap dat het bedrijf trots is op hen. En waar ruimte is voor het gegeven dat er meer is dan werk. Een arbeidscontract is meer dan een financiële transactie in ruil voor arbeid. Het is de emotionele bankrekening waar wordt gestort en opgenomen. Het dwingt ons personeelsboeren om te handelen naar het feit dat ‘de mens centraal stellen’ meer is dan een tegeltjeswijsheid op een HR-kamer. Of we het nu leuk vinden of niet. Maar laten we eerlijk zijn; dat is toch eigenlijk ook gewoon het leukste van ons vak?
Toch?
Ok. Voor de meeste van ons dan.
Gert-Jan Duis is HR Director bij Eshgro. Hiervoor werkte hij onder andere als HR Manager bij Tech Data. Altijd staat voor hem de mens centraal.
Dit artikel verscheen eerder in ITchannelPRO magazine nummer 4