Humor is de smeerolie van een organisatie. Elimineer het lachen en je verloop schiet omhoog. Humor is goud waard. In al zijn vormen. De verspreking, de platvloerse grap, respectloos leedvermaak, de melige grap die door de kracht van de herhaling toch weer grappig wordt en de grap die écht niet kan. En daardoor weer het allergrappigst.
In Nederland houden we van kneuterige humor. En na 2 jaar corona waren we er wel weer aan toe om onze collega’s onlangs op 1 april te laten bellen met Meneer De Leeuw (dierentuin), Beau ter Ham (de plaatselijke bakkerij) en Conny Veer (Intratuin). Of om Sales te vragen of ze klanten wilden interesseren voor onze lamellen voor Windows.
Droogkloten van HR
En ook wij, die droogkloten van HR, zijn maar mensen. Maar al te vaak torsen we de last van de wereld op onze schouders. Dat moet heel af en toe worden afgereageerd. Uiteraard achter gesloten deuren. Daar mopperen, vloeken en schreeuwen we. Heel soms huilen we. Maar nog veel vaker lachen we. Dan gieren we het uit en doen we het bijna in onze broek. Het vlees is zwak.
Legendarische vraag
In ons vakgebied doen zenuwachtige sollicitanten of interviewers (inclusief onszelf) het altijd goed. Ik herinner me het antwoord de vraag welke smaak thee hij graag wilde: ‘erotische vruchten’. Of de sollicitant zonder diploma’s die reageerde op een vacature waarvoor een afgeronde hbo-opleiding nodig was. Hij reageerde op zijn afwijzing met het tegenargument dat hij toch echt een E-HBO opleiding had afgerond. En ik moet denken aan een manager uit een grijs verleden die tijdens een sollicitatiegesprek de legendarische vraag stelde of de kandidaat nog ‘andere slechte eigenschappen had behalve extreem arrogant zijn’. Maar goed, je had er bij moeten zijn.
Als we zijn uitgelachen, uitgehuild en uitgeschreeuwd, dan herpakken we ons. Dus til er maar niet te zwaar aan. Het is onschuldig. De kraag wordt recht gezet en een hand gaat door het haar. Met nieuwe energie stappen we de wijde wereld van ons kantoor in, met de kin vooruit. We zijn we weer klaar om de problemen serieus te nemen.
En onszelf ietsjes minder.
