Ik heb hem al even niet gesproken, realiseer ik me als ik het scherm zie oplichten. Mijn ouwe baas. Op de vraag of hij een beetje zin heeft in het EK, antwoordt hij dat hij in ieder geval de tijd heeft om alle wedstrijden te kijken. Eric Segers gaat met pensioen. Soort van. Hij stopt in ieder geval bij Ingram Micro. Na 30 jaar. Het is zo’n gezicht in de IT-distributie waar je niet omheen kon. Tot nu dus.
Mijn 20 jaar bij Ingram was een ‘coming of age’ verhaal. In een decor wat in het begin vooral nog een hoog Wolf of Wall Street-gehalte had. En die sfeer transformeerde heel geleidelijk naar wat we nu een serieuze business zouden noemen. Eric is al die tijd mijn manager geweest en de relatie is er een van wederzijds blind vertrouwen.
Eric is een luie leider. In de positieve zin van het woord. Hij is de spelverdeler van een geweldig team dat voor hem het werk doet. Met de rug naar de goal en met maar af en toe een sliding. Zelden verlaat hij de middencirkel. Om woedend te worden toen ETC toch door Tech Data werd gekocht. Of om alle zeilen bij te zetten toen de SAP-implementatie in het honderd liep (we hadden voor Microsoft moeten kiezen). Op het veld leest hij het spel en brengt hij zijn spitsen in stelling. Hij is de publiekslieveling die ondertussen vakkundig het bestuur in slaap sust om zijn eigen koers uit te zetten.
Binnen het wereldwijde Ingram Micro is Nederland dankzij hem gedurende al die 30 jaar één van de meest succesvolle vestigingen. Bijna onzichtbaar trekt hij aan de touwtjes. Hij masseert en duwt zonder dat je het in de gaten hebt. Hij is de kameleon die van kleur verandert als het nodig is en een serieuze boodschap kan brengen met een bulderende lach.
En die grijns staat voorlopig nog wel even op z’n gezicht.
Deze reserve-Duitser uit de provincie wenst die schreeuwlelijk uit Den Haag een machtig mooi pensioen toe.
(dit artikel verscheen eerder in ITchannelPRO magazine #03)