Terwijl velen zich zorgen maken over de inbreuken die AI veroorzaakt komen “gewone†auteursrechtinbreuken ook nog steeds voor. Deze recente case, waarbij het ging om oefentoetsen voor het rijexamen, is daarvan een voorbeeld.
De zaak gaat tussen een bedrijf in Rotterdam dat via de website met de domeinnaam Theorie.nl dit soort toetsen sinds 2016 aanbiedt en een bedrijf met een net iets andere domeinnaam uit een ander deel van het land.
Die laatste heeft de niet alleen de look and feel van de website van Theorie.nl overgenomen. De advocaat van de klagende partij kan simpel aantonen dat de rechten van de broncode door de makers is overgedragen aan Theorie. Dat is voor de claim dat er sprake is van auteursrechten wel zo belangrijk. Evenzo is duidelijk dat de “concurrent†de CSS en de HTML-code gewoon heeft gekopieerd. Het scrapen van de website is ook weer niet zo moeilijk. Dat er op detailniveau, door kleuren en illustraties, verschillen zijn is een te makkelijke manier om onder claims uit te komen.
Opmerkelijk aan het verhaal is dat die “concurrent†volgens de inschrijving een PR bureau is en pas in 2023 is opgericht. Zo recent en dan al zo fout bezig? Dat na het ontvangen van de eerste sommatie de inbreukmakende website op zwart is gezet maakt op Theorie geen indruk. De onthoudingsverklaring wordt niet getekend en daarmee wordt het pad naar een kort geding ingeslagen.
Grote afwezige tijdens de zitting is de inbreukmaker. Er volgt een pittige beslissing (“verstekvonnisâ€). Om te beginnen is er een complete kosten veroordeling, dus de teller staat daarmee al op bijna 7.000 Euro. Vervolgens is er een dwangsom van 10.000 Euro per dag dat niet aan alle eisen wordt voldaan.
Moraal van het verhaal
De moraal van het verhaal bestaat uit deze drie punten:
- Het scrapen van websites is oh zo makkelijk, maar oh zo dom.
- Het negeren van auteursrechten is een dure vergissing
- Als je een website maakt of laat maken, zorg dat je kunt aantonen dat je de auteursrechten hebt.
Dit is slechts een case. Per jaar worden er tientallen vonnissen gepubliceerd die over dit type auteursrechtinbreuken gaan. Als je weet dat slechts een fractie van alle vonnissen online komt te staan, mag duidelijk zijn dat dit en veel voorkomt, maar ook dat er actief en veel tegen opgetreden wordt. Zo vreemd is dat laatste ook weer niet. Er zijn genoeg tools om gekloonde en gescrapte websites te vinden.
(bron)
