De dag dat Vodafone in Duitsland bekend maakt te stoppen met 2G wordt ook duidelijk dat Telefónica hierdoor een groot probleem krijgt. Het is de laatste aanbieder met een werkend 2G netwerk. Last man standing kan zeer aantrekkelijk zijn, in dit geval is het een weinig benijdenswaardige positie.
Wat we in Duitsland zien gebeuren speelde eerder dit jaar ook aan de andere kant van de Noordzee. Elke keer als een MNO of MVNO daar de stekker uit 2G trekt neemt precies dat verkeer toe op het netwerk van een roamingpartner. Naarmate het 2G aanbod afneemt wordt wat er overblijft steeds zwaarder belast.
Roamingdeals
Waarom dat is laat zich raden. Wie nu nog gebruik maakt van 2G is of niet in staat te switchen naar 3G/4G of heeft geen idee van het bestaan van die communicatie. Bij de Britten is inmiddels aardig nauwkeurig in kaart gebracht wat de 2G gebruikers zijn (mensen en machines). Die kennis kan Telefónica Duitsland wel gebruiken. De toename van verkeer leidt immers tot hogere kosten en het is nog maar de vraag of die verkeer afkomstig van niet-klanten via bestaande roamingdeals gecompenseerd worden.
ISDN
Als die deals wel kloppen en Telefónica is daadwerkelijk de laatste bij de buren die voor eigen klanten, MVNO en M2M 2G aanbiedt dan is last man standing zijn heel erg lucratief.
Een dergelijke positie haalt zelden de pers. Zo is in Nederland in de nadagen van ISDN door een kleine groep nog behoorlijk forse omzet gerealiseerd. Simpelweg omdat niemand anders die techniek nog wilde aanraken of ondersteunen.
Risico’s inschatten
In het geval van mobiele netwerken die geacht worden landelijke dekking te bieden is de schaal dusdanig dat ook de risico’s lastig in te schatten zijn. De afweging die Telefónica moet maken is daarom moeilijk. Wat gaat de doorslag geven? Het idee voor een korte periode veel te kunnen factureren of de kans enorm de mist in te gaan. Daarom is last man standing zijn in dit geval, 2G, een weinig benijdenswaardige positie. De twee MNO concurrenten zullen van een veilige afstand toekijken.
