Voorgeschiedenis
Om te begrijpen wat de huidige ontwikkelingen triggert kan worden teruggegaan naar het allereerste begin van cloud. Amerikaanse aanbieders zagen goede business in het aanbieden van restcapaciteit. Daarbij was de focus eerst op de Amerikaanse markt gericht. Het grote prijsverschil met ander diensten trok heel snel gebruikers uit andere landen aan. Het was een kwestie van tijd of restcapaciteit is losgelaten. Dedicated cloud aanbod is sindsdien de basis van de dienstverlening.
In die periode waren en aan aanbiederskant geen zorgen om compliancy, privacy en data integriteit. Hoewel die begrippen al lang bestonden zijn ze pas later een bekender geworden. Na de Snowden onthullingen, Safe Harbor, Privacy Shield en natuurlijk de AVG is het een totaal ander speelveld geworden. De Amerikaanse aanbieders van cloud diensten hebben al die ontwikkelingen en ophef op zich af zien komen en er aanvankelijk heel weinig mee gedaan.
Voldongen feiten
De ironie van het geheel is dat de hyperscalers de gebruikers voor voldongen feiten wilden stellen. Onze cloud, onze voorwaarden en daar wordt niets aan veranderd. Maar die vlieger is niet opgegaan. Als er iets een voldongen feit is, dan is het wel de AVG. De EU bepaalt en de hyperscalers moeten bewegen. In de pers wordt er niet veel over geschreven, maar de druk die indirect via de AVG door grote bedrijven en overheden op de hyperscalers wordt uitgeoefend is groot. AVG is daarbij het bekendste breekijzer. Minder bekend is dat de regels waaraan de banken in Europa hebben te voldoen ook bijdragen aan het moeten aanpassen van het cloud aanbod.
Veranderingen
Het is makkelijk over het hoofd te zien welke stappen de hyperscalers inmiddels al hebben genomen. Het meest zichtbaar zijn de bouwplannen voor datacenters en cloudzones over veel meer landen. Ooit werd beweerd dat cloud maximaal efficiënt zou zijn met een handvol enorme datacenters voor de hele wereld. Dat is inmiddels volkomen onjuist gebleken.
Evenmin is het uitgekomen dat door de macht van de hyperscalers de regionale of nationale datacenters overbodig zouden worden. Dat idee stamt uit de tijd dat de begrippen 5G, IoT en edge computing nog niet bestonden. Maar ook zonder die nieuwe ontwikkelingen bleken niet-hyperscale datacenter te kunnen blijven floreren. Zonder dit type datacenter zouden hyperscalers ook gewoon business mislopen. Met cloud-opritten zijn de twee nu aan elkaar verbonden. En zo zijn er meer veranderingen aan te wijzen waardoor de cloud van nu er zoveel anders is dan wat in het vorige decennium is voorspeld.
Einde of begin
Wat Microsoft nu doet is in een aantal opzichten niets anders dan een punt achter het bestaande verouderde cloud aanbod zetten. Het aanbod zal technisch fors wijzigen om iets als een strikte regioscheiding onder alle omstandigheden mogelijk te maken. De meeste aanpassingen zullen daarbij voor zowel resellers als eindklanten onzichtbaar moeten blijven.
Als er data gemigreerd moet worden hebben Microsoft en de partners er alle belang bij dat het vlekkeloos verloopt. Daarna is het business as usual. De klant neemt zijn cloud diensten af die verder niet anders mogen zijn. Als een van die stappen niet goed gaat dan is er de kans op uitstroom van klanten, schadeclaims en zelfs boetes. Dat maakt de migraties extra belangrijk (*).
Microsoft staat vol in de schijnwerpers, maar de noodzakelijke veranderingen zullen natuurlijk ook bij AWS en GCS gaan spelen. Het einde van de lifecycle van de cloud 1.0 nadert en de contouren van het nieuwe, cloud 2.0 zijn al goed zichtbaar.
(*) Helemaal onder de radar van de Nederlandse pers gebleven is de migratie van data van Duitse klanten van Microsoft uit Nederland en Ierland. Tot eind april konden klanten aangeven of al hun data gratis naar de Duitse Microsoft cloud kon worden gemigreerd. Met ingang van deze maand is voor alle klanten en data Duitsland de default zone.